Przejdź do zawartości

Lohengrin (opera)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lohengrin
Ilustracja
Produkcja Opery w Oslo (2015)
Muzyka

Richard Wagner

Język oryginału

niemiecki

Data powstania

1848

Prapremiera

28 sierpnia 1850

Lohengrin – opera Richarda Wagnera, którą ukończył w 1848 roku. Premiera odbyła się 28 sierpnia 1850 roku w Deutsches Nationaltheater und Staatskapelle w Weimarze w Niemczech. W operze zawarty jest „Marsz weselny” (Treulich geführt), napisany przez Wagnera dla siostrzenicy. Jest grany na ceremoniach ślubnych (rzadziej w Europie, częściej w Stanach Zjednoczonych).

Postać Rodzaj głosu Obsada premiery
28 sierpnia 1850
dyryg. Ferenc Liszt
Lohengrin tenor Carl Beck
Elza z Brabancji (Elsa von Brabant) sopran Rosa Agathe von Milde
Ortruda, żona Telramunda (Ortrud) mezzosopran Fastlinger
Fryderyk von Telramund, hrabia z Brabancji (Friedrich von Telramund) baryton Feodor von Milde
Henryk Ptasznik (Heinrich der Vogler) bas Höfer
Herold króla bas August Pätsch
czterech brabanckich szlachciców tenory, basy
czterech paziów (?) soprany, alty
Książę Gotfryd, brat Elzy (Herzog Gottfried) rola niema Hellstedt
szlachta z Saksonii, Turyngii i Brabancji, damy dworu, paziowie, wasale, służba

Budowa opery: 3 akty

[edytuj | edytuj kod]
Ilustracja do opery autorstwa Arthura Thiele

Akcja utworu rozgrywa się w X w. Król Henryk Ptasznik z dynastii Ludolfingów przybywa do Brabancji w celu zebrania drużyny na wyprawę przeciwko Węgrom. Hrabia Telramund oskarża księżniczkę Elzę o zamordowanie własnego brata, Gotfryda, w celu dojścia do władzy. W odpowiedzi na zarzuty Elza opowiada sen, w którym widziała rycerza w srebrnej zbroi. Przybył on walczyć w imię jej niewinności. Telramund wyzywa na pojedynek każdego, kto chciałby wystąpić w obronie czci Elzy. Po trzecim, ostatnim wezwaniu herolda, na horyzoncie pojawia się łódź ciągnięta przez białego łabędzia. W łodzi stoi rycerz w srebrnej zbroi. Przyjmuje on wyzwanie, ale i stawia warunek: jeżeli zwycięży, Elza pojmie go za męża, nie pytając o imię. Księżniczka zgadza się. Po krótkiej walce hrabia Telramund zostaje ranny. Zostaje skazany na wygnanie z kraju, natomiast tajemniczy rycerz zostaje obwołany księciem.

Na zamku trwa uczta zaręczynowa. Tymczasem Ortruda, żona wygnanego Telramunda, wkrada się podstępnie w łaski Elzy i namawia ją do poznania imienia zwycięzcy. Elza i jej narzeczony udają się do świątyni, a Ortruda i Telramund oskarżają rycerza o kontakt z siłami piekielnymi.

Po uroczystości weselnej Elza pragnie poznać imię męża. Ten jednak przypomina jej słowa przysięgi. W tym czasie do komnaty wbiega hrabia Telramund z zamiarem zamordowania księcia. Po krótkiej walce Telramund pada martwy. Król siedzi pod starym dębem i sprawuje sądy. Książę oskarża nieżyjącego Telramunda o skrytobójczy zamach, a Elzę o niedotrzymanie słowa przysięgi. Książę rozpoczyna opowieść o sobie – nazywa się Lohengrin, jest synem Parsifala, jednego z rycerzy świętego Grala – kielicha, z którego pił Chrystus w czasie Ostatniej Wieczerzy. Jeżeli Elza nie złamałaby obietnicy, mógłby on przywrócić Brabancji prawowitego władcę. Okazuje się, że Ortruda zaczarowała zaginionego brata Elzy – księcia Gotfryda w łabędzia. Łabędź znika i z wody wyłania się Gotfryd. W miejscu łabędzia ukazuje się gołąb, który uwodzi Lohengrina, a zrozpaczona Elza umiera na rękach swojego brata.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]